Osmanlı Devleti Döneminde Sultan Abdülmecit tarafından 1840 yılında dolaşıma çıkarılan ve “Para Yerine Geçen Kağıt” anlamına gelen “Kaime-i Nakdiye-i Mutebere”ler, "banknot" olmaktan ziyade, "faizli borçlanma senedi" veya "hazine bonosu" niteliğindedir. İlk dönemlerde kaimeler elle yapılmakta ve her birine resmî mühür basılmaktadır. Ancak taklidi kolay yapıldığı için kağıt paraya olan güvenin azalması nedeniyle kaimeler 1842 yılından itibaren matbaada basılmaya başlanmıştır. 1863 yılında ise Osmanlı Devleti, kağıt para ihracı imtiyazını 30 yıl süre ile İngiliz ve Fransız ortak sermayesi ile kurulan Osmanlı Bankasına bırakmıştır. Ancak, Birinci Dünya Savaşı sırasında Hükûmetin avans ve banknot basma isteğini Osmanlı Bankasının geri çevirmesi üzerine, Osmanlı Devleti 1915 yılından itibaren, hazinesindeki altın ve Alman Hazine bonolarını karşılık göstererek “Evrak-ı Nakdiye” adı altında farklı bir banknot çıkarmıştır. Bu banknotlar, Cumhuriyet’in ilk yıllarında para bastırılamadığından, 1927 yılı sonuna kadar tedavülde kalmıştır.